Ҳамдиёрони арҷманд!
         Меҳмонони гиромӣ! 
        Ҳамаи шуморо бо  Рӯзи Рӯдакӣ, ки ҳамасола 22 сентябр ба хотири  бузургдошти сардафтари адабиёти классикии тоҷику форс, устод Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ дар саросари Тоҷикистон таҷлил карда мешавад, самимона муборакбод мегӯям.
       Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барҳақ таъкид намудаанд, ки «Устод Рўдакӣ бо қудрати ҷонофарини сухан, ҳикмату дониши комил ва маҳорату ҳунари шоирии худ тавонист ҷаҳони шеъри тоҷикиро бо ашъори ҷовидонаи худ бекарона созад. Аз ин рў номи Рўдакӣ рамзи ҷовидонаи  шеъри ҳакимонаву оламгири мо мебошад».
 Ба шарофати истиқлол ва соҳибихтиёрии Тоҷикистон бо раҳнамоии Пешвои миллат имкон пайдо гардид, ки бо кору пайкори бузургони илму адаб тавассути ба интишор расидани мероси пурғановати онҳо бештару хубтар ошно гардем, ба қадри эҷодашон расем ва номашонро нигоҳ дорем.  
          Имрӯз ҳам шеъри волову сухани миллатсози устод Рӯдакӣ ба рамзи фарҳанги оламгири тоҷик ва хирадмандиву созандагиву накӯкорӣ табдил ёфта, дар шинохт ва беҳбуди асолати миллӣ нақши муҳим мегузорад. Фарзандони мо бо шеъри ӯ дарси маърифату одамгарӣ, хираду садоқат, муҳаббат ба Ватан ва парастиши онро меомӯзанд.  
                   Шоҳбайти безаволи устод Рӯдакӣ:
Ин ҷаҳонро нигар ба чашми хирад,
Не бад-он чашм к-андар ӯ нигарӣ.
Ҳамчу дарёст в-аз накӯкорӣ,
Киштие соз то бад-он гузарӣ.
худ як китоби пурмаънист, ки ҳазорсолаҳо шиори зиндагии насли башар шудааст 
       Дар Тоҷикистон номи мубораки устод Абуабдулоҳ Рӯдакӣ ба ноҳия, ҷамоат, деҳаҳо, хиёбону кӯчаҳо, майдону боғҳо, муассисаҳои фарҳангӣ гузошта, муҷассамаи султони шоирон майдонҳои  пойтахт ва аксар шаҳру ноҳияҳои мамлакатро ҳусну тароват бахшидаанд. 
        Боиси ифтихори мост, ки бештар аз 200 сол аст, ки донишмандони Ғарбу Шарқ дар ҷустуҷӯ, таҳлилу  тафсир ва ҷамъоварии ашъори Рӯдакӣ машғуланд. Бо иқдоми наҷибонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ашъори устод Рӯдакӣ дар шакли куллиёт ва ба забонҳои гуногун бо сифати баланд чоп гардида, ба ҳаводорони назми оламшумули тоҷик пешкаш шуданд. 
 Рӯзи Рӯдакӣ ба ташаккули ҳисси ифтихори миллию ватанпарастии наслҳои имрӯзаву оянда неру мебахшад ва масъулияти онҳоро дар рушду пешрафти Тоҷикистон меафзояд.
 Шеъри устод бо мазмуну муҳтавои олӣ ва арзишҳои башардӯстонаи худ аҳли оламро ба сулҳу рафоқат, дӯстиву адолат,  рӯзгори босаодат даъват намуда, ҳамчун рамзи Ваҳдати фарҳангӣ ба мардуми олам то имрӯз хизмат мекунанд.
 Шеъри Рӯдакӣ пайвандгари наслҳои гузашта, имрӯз ва ояндаи миллати тоҷик буда, бо арзишҳои бузурги ахлоқӣ, илмиву фарҳангӣ ва таърихӣ оинаи босафои зиндагии ҳар кадоми мову шумо мебошад.
 Бори дигар Рӯзи Рӯдакиро  ба ҳама ҳамдиёрон сидқан муборакбод гуфта, барояшон саломатӣ, бахту нишот орзу менамоям ва итминон дорам, ки рӯй овардан ба ашъори хирадмандонаи устод Абуабдуллоҳ Рӯдакӣ моро ба роҳи ақлу хирад, сулҳу дӯстӣ, муҳаббати воло ба Ватан ва ояндаи нек ҳидоят мекунад.
          Рӯзи  Рӯдакӣ  гиромӣ  бод!